Δημαρχειο και κεντρο πολιτισμου Γερακα

Κεντρική ιδέα του σχεδιασμού αποτέλεσε η συγκρότηση μιας σύνθετης ενότητας που προορίζεται να υπηρετεί τόσο τη ζωή των κατοίκων όσο και τον πολιτισμό γενικότερα. Καθώς ο κτηριακός όγκος υποχωρεί προς το εσωτερικό όριο του οικοπέδου, τέμνει με την κλίμακά του την αστική οργάνωση, αφήνοντας να δημιουργηθεί ένας εκτεταμένος χώρος πλατείας, ενόσω η στροφή του σε σχέση με τον άξονα του δρόμου ελευθερώνει λοξές προοπτικές φυγές.

Οι επιμέρους λειτουργίες αναπτύσσονται κατά μήκος της γραμμικής εσωτερικής κυκλοφορίας, που είναι προϊόν πολλών γεωμετριών που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σχηματίζοντας ένα ζωτικό χώρο διώροφης διάστασης, χώρο σύνδεσης, κίνησης, στάσης, αλλά και χώρο αφηγηματικό, θεατρικό. Οι κοινωνικές και πολιτιστικές δράσεις που διαδραματίζονται στο φουαγιέ και στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων μπορούν έτσι να επεκταθούν σε όλη αυτή τη μεταβατική ζώνη συντελώντας σε ένα ρευστό βίωμα διαδοχικών νοηματικών και χωρικών σχέσεων.

Η κινητικότητα όλων αυτών των δράσεων διαμορφώνει τα όρια αλλά και τον χαρακτήρα του αρχιτεκτονικού χώρου καθώς φαίνεται να τον μετασχηματίζει συνεχώς. O επισκέπτης τον αντιλαμβάνεται νοερά μέσω των εν δυνάμει εμπειριών, που μοιάζουν να διαχέονται, να υπάρχουν και στις μη ορατές γι’ αυτόν περιοχές, παρακάμπτοντας την υλική υπόσταση του κτηρίου.