Σπιτι διακοπων σε ελαιωνα

Ένας πυκνός ελαιώνας στην Αίγινα αποτελεί την αφετηρία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης που σε συνδυασμό με τις λειτουργικές απαιτήσεις μιας παραθεριστικής κατοικίας, μικρής σχετικά επιφάνειας, συντάσσουν τον οδηγό της αρχιτεκτονικής ιδέας και τροφοδοτούν τον προβληματισμό μας γύρω από το minimum στο σύγχρονο κατοικείν.

Προτείνουμε μια ισόγεια κατοικία με σοφίτα, η οποία συγκροτείται από διακριτούς όγκους / πυρήνες και μια τετράρριχτη στέγη ακανόνιστης γεωμετρίας που μοιάζει να αιωρείται από πάνω τους. Κατ’ αντιστοιχία με την πλούσια δράση που περιοδικά λαμβάνει χώρα γύρω από το φύλλωμα και τον κορμό της ελιάς –κλαδεύω, ραβδίζω, συλλέγω καρπούς κ.λπ.–, σχεδιάζονται κλειστοί πυρήνες οι οποίοι ενσωματώνουν όλες τις αναγκαίες λειτουργίες που συνδέονται με την κατοίκηση –μαγειρεύω, πλένομαι, ζεσταίνομαι, κοιμάμαι, αποθηκεύω, κυκλοφορώ–, και επιτρέπουν να αναπτύσσονται ελεύθερα γύρω τους οι υπόλοιπες, πιο ρευστές, δραστηριότητες –χώρος φαγητού, καθιστικό, ελεύθεροι χώροι κ.λπ.–. Τα κενά ανάμεσα στους κλειστούς πυρήνες επιτρέπουν τη στοχευμένη θέαση προς τα ελαιόδενδρα και, ταυτόχρονα, θολώνουν τα όρια εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, δίνοντας την αίσθηση ότι ο ελαιώνας εισχωρεί στην κατοικία, αλλά και ότι οι δραστηριότητες των ενοίκων επεκτείνονται σε αυτόν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Η γεωμετρία και το σχήμα της τετράρριχτης στέγης προκύπτουν μέσα από την ανάλυση των περιορισμών του οικοπέδου, για τη διατήρηση της ανεμπόδιστης θέας των γειτόνων, τον συσχετισμό του ύψους της κατοικίας με αυτό των υφιστάμενων ελαιόδεντρων, τη δημιουργία σκιασμένου χώρου στο ισόγειο, τη χωροθέτηση ενός ευχάριστου και βιώσιμου χώρου ύπνου στο επίπεδο της σοφίτας και τη δημιουργία εξώστη με θέα.