Βιομηχανικο κτηριο στην Κηφισια

Το κτήριο βρίσκεται στη βιομηχανική ζώνη της Κηφισιάς, σε σύστημα πανταχόθεν ελεύθερο, σε περιοχή άναρχα και τυχαία δομημένη, καθώς οι περισσότερες ιδιοκτησίες μεγάλης κλίμακας έχουν προκύψει προσθετικά, μέσα σε μεγάλος εύρος χρόνου. 

Κεντρική ιδέα αποτέλεσε η διαμόρφωση του ισχυρού περιγράμματος της σύνθεσης, που σηματοδοτεί την παρουσία της μέσα στο αχανές πεδίο, περιβάλλει τις πολύπλοκες λειτουργίες της βιομηχανίας και ορίζει συμβολικά την ταυτότητα του κτηρίου. Η σαφήνεια του περιβλήματος συσχετίζεται αντιστικτικά με τα επί μέρους κινητικά συνθετικά στοιχεία, τονίζοντας με ένταση τα βασικά δομικά μέλη της αρχιτεκτονικής σύνταξης. 

Tα βασικά δομικά στοιχεία -υποστύλωμα/δοκός/ τοιχίο ή σημείο/ γραμμή/επίπεδο- συναρθρώνονται μεταξύ τους διαμορφώνοντας ένα σύστημα χωρικής και αισθητικής σύνθεσης. Μέσα στο καθαρό όριο της σύνθεσης, περιλαμβάνονται διαφορετικές αντιστικτικές σχέσεις. Τονίζονται τα σημεία άρθρωσης, δηλαδή τα σημεία ‘στροφής’ ή, αλλιώς, οι γωνίες της σύνθεσης, ως σύνδεσμοι των επί μέρους στοιχείων του αρχιτεκτονικού συντακτικού. 

Υπάρχουν: 

- σχέσεις στοιχείων, που συγκροτούν τον φέροντα οργανισμό, ή αποτελούν στοιχεία πλήρωσης, 

- σχέσεις κλειστού και ανοιχτού χώρου, που εκφράζεται με τον τονισμό των καθαρών, δυνατών επιφανειών-τοιχίων, σε σχέση με τα μεγάλα ανοίγματα που προβάλλουν τον φέροντα οργανισμό (υποστύλωμα-δοκός) και διαμορφώνουν τον υπαίθριο και ημιυπαίθριο χώρο, 

- σχέσεις διαφάνειας και θέας, 

- σχέσεις επιφανειακών, γραμμικών και σημειακών στοιχείων που διαμορφώνουν αντίστοιχα τις σχέσεις πλήρους και κενού. 

- σχέσεις στατικών και κινητικών συνθετικών στοιχείων. 

Επιπλέον, το κτήριο χωρίζεται σε βάση, κορμό και στέψη, σε αναλογία προς τις βασικές λειτουργικές του ενότητες: στο ισόγειο η γραμμή παραγωγής, στους ενδιάμεσους ορόφους οι υποστηρικτικές λειτουργίες και η βοηθητική γραμμή παραγωγής, και στον τελευταίο όροφο οι γραφειακοί χώροι. 

Κύριο υλικό κατασκευής του φέροντα οργανισμού, αλλά και πολλών στοιχείων του εξωτερικού ορίου του κτηρίου, είναι το ανεπίχριστο, άβαφο σκυρόδεμα, το οποίο αποτελεί όχι μόνο το βασικό δομικό-κατασκευαστικό στοιχείο, αλλά και βασικό παράγοντα διαμόρφωσης της αισθητικής μορφής. Ενυπάρχει, εξ αρχής, ως στοιχείο της ιδέας και την καθορίζει, ενώ υλοποιείται στον χώρο με τη σαφή συνθετική δομή της πρότασης.